Lopen over water

Lopen over water

 

Ik woon in Nederland, waterland. Om precies te zijn in een dorp aan de rivier. Om de stad waar ik werk te bereiken moet ik twee rivieren oversteken. Dit doe ik door gebruik te maken van bruggen. Zoals de vogel vliegt is deze stad  dichtbij, maar vanwege het water is de afstand over land ongeveer vier keer zo lang. Om de stad en het land te beschermen tegen het water wordt er ruimte gegeven aan de rivier. Een werkelijk prachtige onderhandeling tussen water en mensen. “Als ik nu naar rechts mag stromen en je me daar de ruimte geeft laat ik jullie verder links met rust…”. Het werkt, meestal… De geschiedenis leert dat soms het water sterker blijkt. Dit maakt dat Nederlanders respect hebben voor water en er min of meer onbewust altijd rekening mee houden. We weten dat water gevaarlijk kan zijn.

Water neemt niet alleen, maar geeft ook. Mijn voorouders leefden generaties lang van de visserij en de zee bracht brood op de plank. Het water zorgde voor handel in brede zin. Hetzelfde water dat ook levens neemt wanneer zij grimmig is…. Geven en nemen, dat is wat water doet.

Plezier geeft zij ook. Tijdens de vele zeiltochten die ik als kind maakte, zag ik het water, de wind, het zilveren licht van de zon of juist het peilloze donker wat uit diepten naar boven leek te komen. Het maakte dat ik op mijn manier de tekst uit het scheppingsverhaal leek te begrijpen: “en Gods Geest zweefde over het water”…. Onzichtbaar mysterie, water dat telkens verandert en nooit hetzelfde is.  Ook mijn geest zweefde over het water en maakte keuzes. Neem ik de touwtjes van mijn zeilbootje stevig in handen of laat ik het juist wat vieren? En zo, hangend naar buiten om het bootje overeind te houden, voelde het alsof ik over water zweefde. Het water dat vele verschijningsvormen kent.

De zee is blauw
de zee is wild
de zee is koud
de zee is mild
de zee is kalm
de zee is alles,

de tocht over het grote water

 

Ook in dromen laat het water zich van verrassend veel kanten zien. Het water als symbool van de onbewuste diepere lagen van de persoonlijkheid heeft vele gezichten. De volgende droom laat wild water zien waar doorheen getrokken moet worden.

Ik ben met mijn zoon onderweg in een jeep. We hebben een hobbelige  weg te gaan en ineens staan we voor een rivier. Een woest kolkende en golvende rivier. Veel rotsblokken, stenen…Er zit niets anders op: we moeten er dwars doorheen…En zo is het leven soms. Als woest water waar we dwars doorheen moeten.

Een vrouw die haar leven op orde probeert te krijgen droomt over modderstromen waarin zij een kwetsbare vrouw op het ‘droge’ moet zien te krijgen: Ik ben met veel mensen. Om mij heen is modder en viezigheid. Dan komt er een grote golf van kolkend water en modder waarin alles meegesleurd wordt. In de stroom zie ik een onbekende naakte vrouw die ik op een verhoging probeer te krijgen. Het mag helder zijn dat deze drenkeling de kwetsbare kant van de vrouw vertegenwoordigt. Daar gaat ze nu voor zorgen.

Een man die zich op een moeilijk kruispunt in zijn leven bevindt, droomt herhaaldelijk het volgende: Telkens weer die grote golven over me heen waarbij ik elke vaste grond onder mijn voeten verlies…..

In roerige tijden laten dromen water zien dat wild en soms onbeheersbaar lijkt te zijn. Als je het water als metafoor ziet van wat er aan emoties in ons leeft dan blijkt dit eigenlijk altijd te kloppen: wild maar toch fris, zompige modderstromen die alles mee lijken te sleuren of grote golven waar we in dreigen te verdrinken. Het water representeert ons gevoelsleven en blijkt daarmee tegelijkertijd een goed ijkpunt te zijn hoe het in diepste wezen met ons gesteld is. Het water als zondvloed wat het onwerkzame vernietigt.

En gelukkig zijn er ook vele beelden van water vol vitaliteit en frisheid. Waarbij we aan alle kanten ervaren dat we op een goed spoor zitten!

Dezelfde vrouw die de droom had over de woeste wilde rivier komt na verloop van tijd  in het figuurlijke ‘rustige water’ terecht en krijgt deze droom:
Ik ben op een schooltje op palen in de jungle. Kinderen spelen bij de rand zonder naar beneden te vallen. Ik ben verbaasd dat dat kan. Zonder gevaar! Op een gegeven moment loop ik in de jungle en kom bij een wat meer open gebied alsof het rijstvelden zijn. Het zijn waterbassins, afgebakend in ronde organische terrasvormen. Er staat een klein laagje water in. Het stroomt rustig. Ik loop ontspannen met iemand anders tussen het water door.
Zij heeft geleerd dat er geen gevaar dreigt. Haar gevoelsleven is rustig en ontspannen.

Een andere droomster die in haar dromen regelmatig op zoek is naar fris water droomt het volgende: Ik kom bij een heel groot en donkerblauw water. Daar ga ik in. Er zijn heel veel kleurige vissen, zilveren dieren, inktvissen. Ik ga dieper, ik hoef niet eens een duikpak aan en kan gewoon ademen. Een grindbodem. Maar het is heel ruim, eindeloos.. Het is een heilige plaats, zeg ik. Het water stroomt, er is een groot ronddraaiend wiel, dat alles in beweging zet in een voortdurende herhaling. Hier ontstaat het leven”. Hier ontstaat het leven….. het water als oerzee waar vanuit al het leven ontstaat en ontwikkelt! Een prachtig archetypisch beeld.

Het water als spiegel van de ziel, als zondvloed, als oerzee, hoe mooi is dat! Het spiegelt ons en onze wereld; het is aan ons om hier een antwoord op te geven. Om ons niet mee te laten sleuren maar door in figuurlijke zin te leren lopen over water. Wat er ook gebeurt…. Het vertrouwen te hebben dat water ons kan dragen. Dát is de tocht over het grote water.

Reacties zijn gesloten.