De Hond

een trouwe mensenvriend

 

Ode aan Tara

Ruige vacht,
zachte ogen,
stoere poten,
zware blaf

Trouwe vriend,
lachende hond

Het leven gevierd,
vrolijke vrijheid, natuur

Familie verbonden,
de beste vriend van iedereen

Stil water,
stromend van dankbaarheid
Tara, aan Aarde gebonden

Uitgestrooid tijdens Wolvenmaan
De cirkel rond,
2003-2017

———

 

Onze Tara kwam veertien jaar geleden als kleine pup bij ons. Het voelde alsof zij óns had uitgekozen in plaats van wij haar. Ondanks dat mijn man ons onderweg naar het nest puppies had gevraagd dat we nu écht de leukste en niet de kleinste, de zieligste, het kneusje uit zouden kiezen kwamen we thuis met Tara die de ‘mini’ werd genoemd en niet geaccepteerd werd door de moeder.  Zij sprong meteen in de armen van dochter Roos en er was geen houden meer aan: vanzelfsprekend werd het deze hond…. De fokker zei dat dit wel een heel bijzonder beestje was; de kleinste met een navelbreukje en nog wat kleine klachtjes maar zo bijzonder…. Zonder dat wij erom vroegen bood hij wat korting aan en drie van de vier gezinsleden waren verkocht. De vierde, mijn man, volgde al snel en daar waren we opeens met ons vijven! De kinderen, mijn man, ik en de hond, de hond die iedereen verbond….

———– 

 

De hond, Canis Lupus familiaris, regelrechte familie van de wilde wolf, Canis Lupus, vergezelt al eeuwen lang de mens. Zelfs als de mens niets of niemand meer heeft zoals Remi in het klassieke verhaal ‘Alleen op de wereld’ blijkt deze afstammeling van de wolf een loyale metgezel. Daarnaast is de hond met de juiste training uitstekend in staat mensen te begeleiden als hulphond of te redden uit penibele situaties zoals bij het opsporen van vermisten bij lawines. De wilde wolf heeft zich ontwikkeld van gevaarlijk booswicht tot trouwe, tamme metgezel. Deze hond staat echter nog wel degelijk in contact met de ‘wilde natuur’; de wolf heeft de hond niet verlaten.

Ook in de mens schuilen verschillende aspecten van dezelfde oorsprong.  Soms maakt een situatie de ‘wolf’ weer in ons wakker. Het vraagt van ons de alertheid dit te herkennen, het onderscheidingsvermogen om het te erkennen om vervolgens een passend antwoord hierop te geven.  Een hele klus omdat de hond deels onze wilde natuur representeert en deels staat voor trouw en loyaliteit aan onze omgeving. Laten we het zien als een uitdaging om trouw te zijn aan onszelf én om ons op goede wijze aan te passen zonder onszelf te verloochenen.

 

———-

Honden zijn regelmatig terugkerende bezoekers in dromen. Doorgaans wordt dit geïnterpreteerd als algemene loyaliteit en trouw; wat klopt. En er is méér.  Het drukt in veel gevallen ook het verlangen uit om terug te gaan naar onze eigen natuur, om het gouden midden te vinden. Onszelf op goede wijze uit te drukken in de wereld om ons heen. Laten we eens kijken of we dit verlangen naar authenticiteit kunnen herkennen in een aantal dromen.

Een dromer droomt: Ik lig met een paar honden in een mand. Ik besef dat ik geen ondergoed aan heb en dat voelt heel kwetsbaar. En dat is zó waar… in eerste instantie kan het enorm kwetsbaar voelen om je werkelijke wezen te laten zien. Dan voelt het ‘alsof je in je nakie in een hondenmand ligt’ en dat voelt oncomfortabel. Het markeert echter het begin van een ontwikkelingsweg die uiteindelijk naar kracht en authenticiteit leidt.

——–

Laten we nogmaals kijken naar een fragment uit de droom over het wolfje uit het vorige hoofdstuk: “….Beneden zie ik een soort zoekplaatje. Ik ontdek overal honden. Dan zie ik een beeld van een hert die een wolfje de borst geeft. Ik maak me zorgen dat het wolfje het hert zal verwonden”. De sleutel in deze droom is de hond, het midden tussen wolf en mens. Het beeld waarin we trouw zijn aan onszelf en aan onze omgeving. Het zoekplaatje naar honden én het ontdekken van honden, overal..

———-

Een andere dromer trof in een moeizame droom over oud familieleed een hond aan die aan haar voeten lag. De hond lag daar nadat de vraag voorbij was gekomen of euthanasie misschien een optie zou zijn.

Ineens ligt er een hond aan mijn voeten (een Stabij, zwart met wit en wat gespikkelde stukken). Ik vraag me af: wie gaat er voor die hond zorgen als wij er niet meer zijn? Ik besluit op te stappen en met de hond naar buiten te gaan. Ik moet me met de hond langs de zuster met de naald  manoeuvreren die achter het bed stond niet ver van de deur…. 

De dromer krijgt hulp van een Sta(me)bij; hoe waardevol is dit!! De hond als symbool nodigt haar uit om op te stappen, om langs de verpleegkundige zien te komen   die met een injectie in de aanslag staat om de dromer het leven te benemen. Een regelrechte uitnodiging aan de dromer om nú het echte leven aan te gaan, samen met de hond op stap!

————-

De archetypische ontwikkelingsweg van Wolf naar Hond lopen we allemaal op onze eigen manier. Allemaal kennen we een ongetemde natuur. Deze zal in ongetemde en ongeremde vorm  waarschijnlijk in het rijk van onze schaduwen terecht komen waar we heel lang kunnen ontkennen dat het in ons bestaat. Als deze kracht alleen maar negatief zou zijn is er natuurlijk niets aan de hand; opgeruimd staat netjes. Maar zo is het niet want deze ongetemde natuur herbergt enorm veel authentieke kwaliteiten in zich. Die vermeende ‘donkerte’  draagt juist het licht in zich waarmee we ons volledig potentieel zo goed mogelijk de wereld in kunnen brengen. En dát heeft de wereld nu precies nodig!  Een bekend Jiddisch verhaal over rabbi Susja vertelt dat hij kort voor zijn dood zei: “In het toekomende Rijk zal mij niet gevraagd worden:  waarom ben jij niet Mozes geweest? Mij zal gevraagd worden: Waarom ben jij niet Susja geweest?”

Het gaat er dus niet over dat we een tweede Ghandi, Mozes, Jezus, Boeddha of weet ik wat voor een held moeten worden maar dat we gewoon worden zoals we in diepste wezen zijn. Er is een mooi verhaal over een Boeddhabeeld ergens bij een tempel in Thailand. Dit Boeddhabeeld stond er al honderden jaren en was niet opmerkelijk mooi en niet opmerkelijk lelijk. Het was een beeld waar iedereen van hield omdat het er al zo lang stond; het hoorde bij dat klooster. Op een dag raakte het beeld wat beschadigd. De monniken die het beeld weer mooi wilden restaureren ontdekten dat het beeld binnenin geheel van goud was! Het bleek dat hun broeders van lang geleden het gouden beeld hadden beschermd tegen invallen van rovers door er een enorme laag van klei overheen aan te brengen. Een goede actie want het beeld had het overleefd!!
Zo is het ook met ons: diep in ons binnenste zit het verborgen goud wat nu naar buiten gebracht mag worden. Zoals in het klei het goud verborgen zat wordt vanuit onze nacht de dag geboren. Licht en donker, eb en vloed, woeste wolf en trouwe hond: het hoort vanzelfsprekend bij elkaar.

Hoe kan het beeld van de hond ons tot hulp zijn? Laten we eens zien wat er komt bij de volgende oefening.

Kruip-in-de-huid-van…de hond!

Stel je eens voor dat je een denkbeeldige hond  hebt; los van elke dagelijkse werkelijkheid of mogelijkheid. Een hond die net zo groot of klein is als in je opkomt…. Wat voor een hond zou dat zijn? Kijk maar eens wat er zoal voorbij komt…. Misschien is het niet zozeer een beeld maar meer een idee of een gevoel of een gedachte…Alles is goed en het is er niet voor niets.

Deze hond is helemaal jouw steun en toeverlaat en beantwoordt  geheel aan het archetypische beeld: trouw en toegewijd.

Stel je je dan eens voor dat jij door de ogen van jouw hond naar jezelf kijkt. Je ziet daar jouw baasje zitten, jij dus! Neem rustig de tijd om jezelf eens te observeren door de ogen van die trouwe en toegewijde metgezel…..

Jij krijgt dan de volgende vraag:

• Welke twee natuurlijke kwaliteiten heeft jouw baasje? Zo ‘vanzelfsprekend’ voor jouw baas gewoon’ dat deze dit zelf amper als kwaliteit ziet?  Neem hier rustig alle tijd voor en laat dit eens helemaal binnen komen….. Ga er niet te snel aan voorbij maar voel eens helemaal de plaatsvervangende trots van de hond voor zijn baasje. Neem zoveel tijd dat je uiteindelijk voelt hoe ruim en blij je hart hiervan wordt. Het blije en trotse hart!!
  Wellicht voelt het goed om dit beeld van de hond die door trouwe hondenogen naar het baasje kijkt langere tijd, bijvoorbeeld een dag, mee te nemen om aan het einde van de dag de balans op te maken.

Heb je een goed beeld van jouw kwaliteiten ga dan op een voor jouw passend tijdstip weer terug naar het beeld van jouw hond en hoe deze jou beziet. Kijk dan eens wat er opkomt bij de volgende vraag:

• Welke twee kwaliteiten heeft jouw baasje in principe in zich maar zouden wat meer aandacht kunnen krijgen? Met meer aandacht voor deze kwaliteiten wordt de baas krachtiger en authentieker. Ook voor deze vraag geldt dat je er alle tijd voor neemt…

Tot slot zou je de volgende vraag in overweging kunnen nemen:

• En welke twee eigenschappen of gewoonten zou de baas beter kunnen laten gaan? Gewoon omdat het niets brengt en alleen maar ballast vormt? Neem alle tijd om rustig naar de baas te kijken en stel je voor dat je dit met alle telepathie die je in je hondenlijf hebt over kunt brengen…..

 Bedank jouw hond voor alle goede zorg en kom rustig aan weer terug in je eigen energie