Inleiding
Beelden, op deze site vind je verhalen over beelden. Verhalen in de brede zin van het woord: in woorden en letters, in beelden, schilderijen, poëzie. Verhalen over het leven, over onze drijfveren en hulpbronnen, verhalen over tegenwind en wind in de rug, water dat je draagt.
Verhalen en uitnodigingen om de eigen verbeelding te laten spreken.
Misschien hoor je tot de gelukkigen die dromen in de nacht krijgen als gids op hun pad, misschien niet. Toch kunnen we ook op een andere manier bij deze verhelderende beelden komen. Ergens in ons, aan de rand van je bewustzijn, liggen al deze beelden te sluimeren tot ze gewekt worden. Deze kunnen we wekken door onze verbeelding te gebruiken. Misschien door inspiratie van de ‘Muzen’, de beeldschone dochters van Zeus en Mnemosyne, in schilderijen, poëzie, beeldhouwkunst, muziek of andere creatieve inspiratiebronnen.
Er is geen vast recept om deze beelden wakker te maken, maar er is wél een richtlijn die altijd op gaat: het aanspreken van de verbeelding. Door deze verbeelding te gebruiken komen we ergens op de rand van het bewustzijn terecht en dan gaat het werken. In de Griekse mythologie dalen de Muzen in het gouden uur af naar de Aarde, het uur dat het licht op zijn mooist is; ergens tussen licht en donker. In dat licht ziet alles er anders uit en ervaren en voelen iets waar geen concrete woorden voor zijn.
Echter: ons hoofd hier niet zonder slag of stoot mee akkoord! Het is een andere taal, het komt uit een ander gebied. Het is de taal die de mensheid altijd al heeft gedragen en die na de wereldberoemde uitspraak van Descartes “Ik denk dus ik ben” in een verdomhoekje is geraakt… Deze uitspraak impliceert misschien wel dat dat wat niet gedacht wordt dus ook niet bestaat…
De verhalen op deze site willen de oude beeldtaal nieuw leven inblazen. Ze willen als een wind het vuurtje aanwakkeren, het vuur wat verbeelding en inspiratie heet.
Als basis voor de verhalen gebruiken we beelden uit dromen. Gedroomd door onszelf of door anderen uit bijvoorbeeld onze droomgroep die eens in de 6 weken bij elkaar komt. Beelden die ergens op de rand zitten, deels bewust, deels onbewust. Beelden met zeggingskracht.
Ellen beeldt uit en ik verwoord.
Ik ben de dromers dankbaar voor het delen van hun dromen en al die anderen die mij meenemen in hun verbeelding. Ook voel ik mij dankbaar voor mijn leraren, in vele vormen, voor dat wat ze me hebben geleerd. En blijdschap voel ik bij de samenwerking tussen Ellen en mij.
Meer informatie over ons werk vind je op de sites: